Καθημερινά δυστυχώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη συνταρακτική πραγματικότητα φαινομένων βίας κατά των γυναικών, πολλές φορές τόσο ακραίων, που φτάνουν ακόμη και ως το θάνατο. Η Χώρα μας πολύ συχνά πλέον συγκλονίζεται από τραγικές ειδήσεις γυναικοκτονιών, που στις περισσότερες περιπτώσεις αφορούν το στενό οικογενειακό περιβάλλον, γίνονται από το σύζυγο ή το σύντροφο, και μάλιστα με τον πιο απεχθή και ειδεχθή τρόπο. Μία ακόμη τραγική διάσταση του προβλήματος είναι ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, όπου κακοποιείται η μητέρα, κακοποιούνται και τα παιδιά ή ενδέχεται να κακοποιηθούν στο μέλλον.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ 1 στις 3 γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της, ενώ, 1 στις 5 γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Το 40% με 50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας.
Ένα είναι σίγουρο. Η πραγματικότητα αυτή πρέπει να αλλάξει. Για να αλλάξει όμως, πάνω απ΄ όλα χρειάζεται Παιδεία. Παιδεία στο σπίτι, στο σχολείο, στην κοινωνία. Αντί αυτού όμως, με την πάροδο των ετών, δυστυχώς όλο και περισσότερο μαθαίνουμε να ζούμε σ’ ένα περιβάλλον συστηματικής έκθεσης και εθισμού στην πολλαπλή βία. Αυτό όλοι, Κεντρική Διοίκηση, Τοπική Αυτοδιοίκηση και όλοι οι συναρμόδιοι φορείς, πρέπει να σκύψουμε πάνω από το θέμα με σύνεση και θάρρος και να βρούμε λύσεις χθες, όχι τώρα ή αύριο.
Παράλληλα, χρειάζεται μία συντονισμένη προσπάθεια όλων των αρμόδιων φορέων για στήριξη και προστασία των θυμάτων. Χρειάζεται η δημιουργία ενός πλαισίου που θα κάνει τα θύματα να αισθάνονται ότι πλέον μπορούν να διαβιούν με ασφάλεια και αξιοπρέπεια και ότι δεν είναι μόνα τους. Είναι απαράδεκτο, γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας να φτάνουν έντρομες στα αστυνομικά τμήματα για να καταγγείλουν κακοποιητικές συμπεριφορές και μετά να γυρίζουν στα σπίτια τους, στο ίδιο κακοποιητικό περιβάλλον και να πρέπει να φέρουν εις πέρας ένα δικαστικό Γολγοθά μόνες τους, μην έχοντας καν την οικονομική δυνατότητα, ενώ συχνά καλούνται να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες!
Λέμε όχι στη βία.
Λέμε στα θύματα να τολμήσουν να μιλήσουν, γιατί η σιωπή μόνο περισσότερο κακό μπορεί να τους προκαλέσει.
Λέμε όμως το ίδιο και στους πολίτες – μάρτυρες τέτοιων θλιβερών γεγονότων, γιατί και αυτοί πρέπει να σπάσουν τη σιωπή τους.
Πριν είναι αργά …για τα Πρόσωπα, για την Κοινωνία μας!