Η 8η Μάρτη είναι μέρα τιμής των αγώνων των γυναικών όλου του κόσμου, αλληλένδετα δεμένων με τους αγώνες των εργαζομένων, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, για τη διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων, για κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία, για ένα πιο δίκαιο και πιο ανθρώπινο κόσμο. Είναι ημέρα διεκδίκησης και όχι αφορμή για μεγαλόστομες και ανέξοδες υποσχέσεις και ηχηρά συνθήματα.
Η ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα δεν είναι ζήτημα που αφορά μόνο τη γυναίκα, αλλά συνδέεται αναπόσπαστα με βασικές ανθρώπινες αξίες και δικαιώματα.
Το γυναικείο Κίνημα έδωσε και δίνει αγώνες για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, στο πλαίσιο της οποίας οι εργαζόμενοι, γυναίκες και άνδρες θα έχουν την τύχη που πραγματικά τους αξίζει.
Με τους αγώνες που ανέπτυξε διαχρονικά αυτό αλλά και μέσα από τους αγώνες όλων των Πολιτικών και Κοινωνικών Κινημάτων που μάχονται ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στην ανισότητα, κατόρθωσε να αμβλύνει σε σημαντικό βαθμό την ανισότητα και τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών.
Από την αιματηρή απεργία των εργατριών της Νέας Υόρκης, στις 8 Μάρτη του 1857, μέχρι σήμερα έχουν γίνει σημαντικά βήματα σε ό, τι αφορά τη χειραφέτηση της γυναίκας, την αναγνώριση του ρόλου της και την ισοτιμία των δύο φύλων. Ωστόσο, η γυναίκα εξακολουθεί στις μέρες μας να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Άνδρες και γυναίκες χρειάζεται να δώσουμε σκληρούς αγώνες για την εξάλειψη των αιτίων που δημιουργούν την ανισότητα των δύο φύλων.
Στην αυγή του 21ου αιώνα οι γυναίκες, «το μισό του ουρανού», υφίστανται σε μεγαλύτερο βαθμό τις απάνθρωπες συνέπειες των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και της δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος.
Σε αυτές τις συνθήκες καθίσταται αναγκαία μια πολιτική ουσιαστικής ισότητας των δύο φύλων, που θα αφορά όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.