Φίλες και φίλοι
Η σημερινή ημέρα είναι μια ημέρα επετείου και μνήμης του αγώνα που έδωσαν το 1857 οι εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη.
Ένας αγώνας που έγινε για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους στο χώρο της εργασίας και την καλυτέρευση των συνθηκών στη δουλειά και στην καθημερινότητα.
Ένας αγώνας σύμβολο, που 156 χρόνια μετά δεν έχει σταματήσει.
Με αδιάκοπες προσπάθειες το φεμινιστικό κίνημα, που αναπτύχθηκε, παλεύει για μια καλύτερη ζωή της γυναίκας τόσο μέσα στην κοινωνία όσο και στην ίδια την οικογένεια.
Πέρασαν δυστυχώς πολλά χρόνια μέχρι να ορθωθεί το ανάστημα της γυναίκας και να μπορεί να διεκδικεί επί ίσοις όροις την καταξίωση στην εργασία και στο κοινωνικό περιβάλλον και η αλήθεια είναι πως έχουν γίνει πολλά και σοβαρά βήματα. Έχουν γίνει ανατροπές κατεστημένων και αντιλήψεων, ώστε σήμερα να μπορούμε να μιλάμε ελεύθερα για μια κοινωνία όπου η γυναίκα ΜΠΟΡΕΙ να προσφέρει και να εργάζεται στον ίδιο βαθμό με τον άνδρα.
Το να λέγαμε ότι τα προβλήματα ισότητας των δύο φύλων έχουν λυθεί νομίζω θα εθελοτυφλούσαμε.
Είναι γεγονός ότι, μετά από πολλούς αγώνες, η γυναίκα σιγά, σιγά κατέκτησε, σε ένα βαθμό, το ρόλο που της ανήκει τόσο στην κοινωνία όσο και στην πολιτική.
Αυτό όμως συμβαίνει κυρίως στο δυτικό κόσμο. Δυστυχώς σε πολλά σημεία του πλανήτη μας υπάρχει οπισθοδρόμηση και ακόμη και σήμερα γυναίκες βρίσκονται κάτω από την καταπίεση, τη βία και τον εξευτελισμό της προσωπικότητας.
Στη χώρα μας η ελληνίδα γυναίκα από τις αρχές του 20ου αιώνα όρθωσε το ανάστημά της και επέδειξε τεράστιες επιτυχίες σε ζητήματα ισονομίας και ισότητας. Η πρόοδος και η μόρφωση των γυναικών είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, που έχει συμβάλλει ουσιαστικά στην πρόοδο της ίδιας της κοινωνίας. Η νομοθεσία προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις των καιρών και η συμμετοχή της γυναίκας στα κοινά και στη διακυβέρνηση του τόπου έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην πρόοδο της χώρας.
Από τη θέση μας, αγαπητές φίλες και φίλοι, οφείλουμε να αγωνιστούμε και να πείσουμε τις γυναίκες που έχουν αξιόλογη παρουσία στις τοπικές κοινωνίες, να τολμήσουν να αμφισβητήσουν στην πράξη τον αποκλεισμό τους και να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους, αλλά και για τις γενιές που έρχονται το δικαίωμα της συμμετοχής τους στο σχεδιασμό της κοινωνίας του μέλλοντος, στη λήψη των αποφάσεων που τις αφορούν.
Πρέπει να δημιουργήσουμε πρότυπα συμμετοχής και ισότιμης παρουσίας με συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά και να συνδυάζονται με πολιτικές ενημέρωσης, διαπαιδαγώγισης και ιδεολογικοπολιτικής αναζήτησης.
Ένας τόπος που δεν αξιοποιεί όλο το εργατικό δυναμικό της, όλες τις δεξιότητες και ικανότητες των πολιτών της δεν μπορεί να διατηρήσει την ευημερία του.
Δεν μπορεί να διατηρήσει τα κοινωνικά του συστήματα.
Δεν μπορεί να πετύχει την κοινωνική συνοχή.
Δεν μπορεί να πολεμήσει τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια.
Στο χέρι μας είναι να κάνουμε τον κόσμο μας δίκαιο και αξιοκρατικό.