Ο Αντιπεριφερειάρχης Κώστας Παπαντωνίου στον Ελεύθερο Διάλογο
«Πολιτική αναγέννηση με ηθική και αξίες».
Ερώτηση 1: Κύριε Παπαντωνίου, γιατί δεν είστε και πάλι υποψήφιος επικεφαλής Αντιπεριφερειάρχης στη Δυτική Αθήνα στις αυτοδιοικητικές εκλογές με το ψηφοδέλτιο του κ. Σγουρού όπως το 2010;
Είναι ένα ερώτημα που μου έχουν απευθύνει εκατοντάδες φίλοι, είναι η απορία των κατοίκων της Δυτικής Αθήνας. Εκείνο που εγώ γνωρίζω και σας το καταθέτω, γιατί οι απορίες δεν πρέπει να παραμένουν, είναι ότι: ενημερώθηκα από τον ίδιο τον κ. Περιφερειάρχη ότι δεν θα είμαι υποψήφιος, ελάχιστες ώρες πριν ανακοινωθούν οι υποψήφιοι Αντιπεριφερειάρχες για τη Δυτική Αθήνα, Πειραιά και Νησιά με το ψηφοδέλτιο «Αττική-Γιάννης Σγουρός: Μόνο με έργο».
Για λόγους δεοντολογίας απέρριψα αντιπρόταση που μου έγινε να είμαι υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος με το ίδιο ψηφοδέλτιο. Θεώρησα την πρόταση προσχηματική με την έννοια ενός τελεσιγράφου όπου μου ανακοινώνεται η βούληση του επικεφαλής στο «παρά πέντε», την θεώρησα άδικη με την έννοια της άνισης μεταχείρισης με άλλους συνυποψήφιους αντιπεριφερειάρχες, την θεώρησα έντονα διλληματική τακτική, που προσπαθεί να εξασφαλίσει την απόλυτη συναίνεση για τους εκλογικούς, αυτοδιοικητικούς και πολιτικούς σχεδιασμούς χωρίς αντίλογο, χωρίς σύνθεση, χωρίς διάλογο, χωρίς τη συμμετοχή μου στις διαδικασίες .
Όμως, πέραν αυτών των ζητημάτων, που πολλές φορές αποτελούν και τους κανόνες της πολιτικής λειτουργίας, εκτιμώ ότι τη βασική ευθύνη για αυτήν την εξέλιξη την έχουν όσοι πολιτικά αποφάσισαν, ενθάρρυναν και πίεσαν για μια γενικότερη πολιτική στροφή της αμφίπλευρης διεύρυνσης, που έγινε στην πράξη συντηρητικά μονόπλευρη στα πρότυπα της κυβερνητικής συγκυβέρνησης.
Δυστυχώς δεν μπορώ να γνωρίζω, μέσα σε αυτή την κρίση, πόσο θα υπάρχει ακόμη πολιτική υποκρισία από πολιτικούς που θορυβώντας μπλοκάρουν την ελεύθερη σκέψη και δημιουργία και μεθοδεύουν την «έξοδο» σε όσους έχουν διαφορετικές απόψεις.
Ερώτηση 2: Πως λειτουργήσατε αυτά τα τρία χρόνια και ποιο είναι το έργο που αφήνετε πίσω σας;
Όταν στα πλαίσια του «Καλλικράτη» αναλάβαμε την οικοδόμηση μιας νέας Περιφερειακής Ενότητας στη Δυτική Αθήνα, η πρόκληση ήταν μεγάλη. Δώσαμε έναν αγώνα σε αντίξοες εργασιακές, κοινωνικές, οικονομικές, διοικητικές συνθήκες, σε συνθήκες κρίσης.
Πολλές ευθύνες, ανύπαρκτη τεχνοκρατική υποδομή, διαρκής μείωση του αριθμού των εργαζομένων, ελλιπής χρηματοδότηση δράσεων, σύγχυση αρμοδιοτήτων, σύγκρουση συμφερόντων. Διαρκής «πόλεμος» ανάμεσα στη συγκεντρωτική αντίληψη και την αποκεντρωτική πολιτική.
Παρόλα αυτά το έργο μιλάει μόνο του σε όλα τα επίπεδα. Στη Δυτική Αθήνα ξεκινήσαμε από σχεδόν μηδενική βάση. Δεν είχαμε τις υποδομές και την οργάνωση που είχαν οι Περιφερειακές Ενότητες που προϋπήρχαν ως Νομαρχίες, όπως η Ανατολική, η Δυτική Αττική, ο Πειραιάς, η Αθήνα.
Πριν τον Καλλικράτη λειτουργούσαν στη Δυτική Αθήνα 3 Υπηρεσίες. Με τον Καλλικράτη η Περιφερειακή Ενότητα διαμορφώθηκε με 7 Υπηρεσίες οι οποίες από την πρώτη κιόλας ημέρα έπρεπε να λειτουργήσουν απρόσκοπτα.
Με την ενωτική γραμμή, τη συνεννόηση, την αλληλεγγύη, την εργατικότητα των συνεργατών και των εργαζομένων καταφέραμε να σταθούμε γερά στα πόδια μας.
Εκατοντάδες κάτοικοι εξυπηρετούνται καθημερινά στην περιοχή τους με συνέπεια, ταχύτητα, αποτελεσματικότητα, με διαφάνεια. Πετύχαμε στην εξυπηρέτηση του πολίτη με στοιχεία ποσοτικά μετρήσιμα, όπως παρουσιάστηκαν και από τα απολογιστικά στοιχεία.
Αυτά τα χρόνια δομήθηκε η αυτοδιοικητική ταυτότητα της Περιφερειακής Ενότητας της Δυτικής Αθήνας και αυτό δεν γυρίζει πίσω. Έγινε αναγνωρίσιμη στην κοινωνία, προσβάσιμη και φιλική στον πολίτη.
Αγωνιστήκαμε στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας για να μην υπάρχουν Περιφερειακές Ενότητες δύο ταχυτήτων. Παλέψαμε για την πάταξη των ανισοτήτων που αφορούσαν κυρίως στην αποκέντρωση αρμοδιοτήτων, πόρων και του ανθρώπινου δυναμικού, στο πνεύμα εφαρμογής του Καλλικράτη.
Τα μέσα που μας δόθηκαν ήταν λιγοστά. Με αυτά τα μέσα, όμως, λειτουργήσαμε με αξιοπιστία και αξιοπρέπεια γιατί η αποκέντρωση ήταν και είναι κοινωνική απαίτηση και πρέπει να γίνει πράξη. Ένας αγώνας που δεν ήταν καθόλου εύκολος λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις δύσκολες συνθήκες που βιώνει η χώρα, τις μνημονιακές πολιτικές λιτότητας κατά την πρώτη εφαρμογή του θεσμού.
Συνεργαστήκαμε με όλους του Δήμους με στόχο έναν ενιαίο προγραμματισμό τεχνικών έργων, την καλύτερη διαχείριση του ΕΣΠΑ, την υλοποίηση δράσεων πολιτιστικών, κοινωνικών και θεμάτων δημόσιας διοίκησης.
Συντονίσαμε όλους τους φορείς σε ζητήματα πολιτικής προστασίας. Λειτουργήσαμε ανελλιπώς (20 συνεδριάσεις) το Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας (ΣΟΠΠ) της Δυτικής Αθήνας με τη συμμετοχή 42 φορέων. Λειτουργήσαμε τα συλλογικά όργανα και τις Επιτροπές (πχ Μητροπολιτική Επιτροπή Μεταφορών & Συγκοινωνιών, Συμβούλιο Πολεοδομικών θεμάτων, Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής, Δευτεροβάθμια Ιατρική Επιτροπή Εξέτασης υποψηφίων οδηγών και οδηγών κλπ).
Στον τομέα της κοινωνικής μέριμνας χορηγήθηκαν κοινωνικά επιδόματα σε ευπαθείς ομάδες και κοινωφελή ιδρύματα της περιοχής, επιδοτήσεις για την πρόληψη κατά των ναρκωτικών, υλοποιήθηκαν προγράμματα πρόληψης και προστασίας της δημόσιας υγείας, προγράμματα απασχόλησης ανέργων, κοινωνική χαρτογράφηση της Δυτικής Αθήνας, πραγματοποιήθηκε η δωρεάν διανομή τροφίμων σε περίπου 10.000 απόρους, σε συλλόγους, στην εκκλησία, στους Δήμους. Διενεργήθηκαν διαρκείς έλεγχοι για την προστασία του καταναλωτή και τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας, δράσεις για την υιοθεσία και την αναδοχή, για την οδική ασφάλεια, για τα Άτομα με Αναπηρίες.
Στον τομέα των πολιτιστικών, πραγματοποιήθηκαν δράσεις που περιελάμβαναν μουσικές εκδηλώσεις, εκθέσεις, θέατρο, ανάδειξη της ερασιτεχνικής δημιουργίας, του πολιτισμού, της ιστορίας, της παράδοσης.
Στη Δυτική Αθήνα μια περιοχή με σημαντική περιβαλλοντική υποβάθμιση, προσπαθήσαμε να δώσουμε λύσεις στα προβλήματα. Κάναμε προτάσεις και ενέργειες για την αξιοποίηση του πάρκου «Αντώνης Τρίτσης» και ζητήσαμε να περιέλθει στην Αυτοδιοίκηση μέσα από έναν διαβαθμιδικό σύνδεσμο στον οποίον θα συμμετέχουν η Περιφέρεια και οι Δήμοι. Από την πρώτη ημέρα της θητείας προωθήσαμε σε συνεργασία με τους φορείς και τους Δημάρχους της περιοχής τη διευθέτηση του ρέματος της Εσχατιάς. Αναδείξαμε το θέμα των ελεύθερων χώρων που πρέπει να αποδοθούν στην τοπική κοινωνία. Συντονίσαμε τις δράσεις για την προστασία του Ποικίλου όρους και του περιαστικού πρασίνου της περιοχής. Διαθέσαμε προσωπικό στους Δήμους για εργασίες καθαριότητας και πρασίνου.
Στη Δυτική Αθήνα λειτουργήσαμε με πολιτικές και όραμα σύμφωνα με τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις, τη γενικότερη στρατηγική της Περιφέρειας και τη συμβολή των Περιφερειακών Συμβούλων της περιοχής.
Ερώτηση 3: Πώς βλέπετε την επόμενη μέρα στο πολιτικό αλλά και στο αυτοδιοικητικό επίπεδο;
Η Ελλάδα πρέπει να «δραπετεύσει» από την κρίση, την ανεργία, την φτώχεια και την διαρκή ρευστότητα και αναζήτηση δανεικών δια μέσου των μνημονίων και των τραπεζών.
Η χώρα έχει ανάγκη σε όλα τα επίπεδα από ένα σύστημα σταθερών αξιών, κανόνων και ηθικών αρχών για να αναγεννηθεί και να προχωρήσει.
Για να γίνει αυτό πρέπει να αναπτυχθεί στην κοινωνία ένα ρεύμα κοινωνικής αλλαγής, ένα ρεύμα αναγεννητικό, ριζοσπαστικό, προοδευτικό. Σε αυτήν την πορεία μπορεί και πρέπει να πρωταγωνιστήσουν η τοπική αυτοδιοίκηση, τα κινήματα, οι ίδιοι οι ενεργοί πολίτες. Μόνον έτσι τα κοινωνικά αιτήματα θα διεκδικηθούν και θα δοθούν λύσεις που θα ενώνουν και δεν θα χωρίζουν.
Επιβάλλεται η κινητοποίηση της τοπικής αυτοδιοίκησης που καλείται να έχει προοπτικά έναν σημαντικό ρόλο. Οφείλουμε να ξεπεράσουμε τις παθογένειες του συστήματος, την έλλειψη πολιτικής παιδείας, την αδυναμία ενεργοποίησης των θεσμών, την εξάρτηση από οικονομικά συμφέροντα που είναι συνώνυμα της παρακμής.
Η τοπική αυτοδιοίκηση χρειάζεται, λοιπόν, ένα άμεσο διαζύγιο με την κεντρική εξουσία και μια νέα μεταρρύθμιση, μια νέα αυτόνομη σχέση.
Η τοπική αυτοδιοίκηση χρειάζεται «το δικό της μυαλό, τα δικά της πόδια, τα δικά της χέρια».
Στην κατεύθυνση αυτή, επιβάλλεται η άμεση τροποποίηση του «Καλλικράτη» με προτάσεις που θα ενισχύουν αντί να απογυμνώνουν ή αποδυναμώνουν τις υπάρχουσες δομές, που θα μεταφέρουν αρμοδιότητες και πόρους από το κέντρο, που θα αναζητούν υλοποιήσιμες λύσεις χρηματοδότησης.
Παράλληλα, η αλλαγή του θεσμού επί το αναλογικότερο της εκλογικής αντιπροσώπευσης και από Δημαρχοκεντρικό ή Περιφερειαρχοκεντρικό σύστημα σε δημοκρατικότερο τρόπο διοίκησης των Δήμων και των Περιφερειών είναι το επόμενο βήμα.
Η αγάπη για τον άνθρωπο και την πόλη μέσα σε ένα πλαίσιο δημόσιας πολιτικής ηθικής και αξιών είναι η κινητήριος δύναμη της αναγέννησης. Καμία αλλαγή δεν μπορεί να πετύχει αν δεν υπάρχει αυτή η αναγκαία συνθήκη.
