Αλλά πρέπει να σας εξηγήσω πώς γεννήθηκε όλη αυτή η λανθασμένη ιδέα της καταγγελίας της ευχαρίστησης και του επαίνους του πόνου και θα σας δώσω μια πλήρη περιγραφή του συστήματος και θα εξηγήσω τις πραγματικές διδασκαλίες του μεγάλου εξερευνητή της αλήθειας, του κύριος-οικοδόμος της ανθρώπινης ευτυχίας. Κανείς δεν απορρίπτει, δεν αντιπαθεί ή αποφεύγει την ίδια την ευχαρίστηση, επειδή είναι ευχαρίστηση, αλλά επειδή όσοι δεν ξέρουν πώς να επιδιώκουν την ευχαρίστηση αντιμετωπίζουν λογικά συνέπειες που είναι εξαιρετικά οδυνηρές. Και πάλι δεν υπάρχει κάποιος που αγαπά ή επιδιώκει ή επιθυμεί να αποκτήσει πόνο από τον εαυτό του, επειδή είναι πόνος, αλλά περιστασιακά συμβαίνουν περιστάσεις στις οποίες η προσπάθεια και ο πόνος μπορούν να του δώσουν μεγάλη ευχαρίστηση. Για να πάρουμε ένα ασήμαντο παράδειγμα, ποιος από εμάς πραγματοποιεί ποτέ επίπονη σωματική άσκηση, εκτός από το να αποκτήσει κάποιο πλεονέκτημα από αυτό; Αλλά ποιος έχει κανένα δικαίωμα να βρει λάθος με έναν άντρα που επιλέγει να απολαύσει μια ευχαρίστηση που δεν έχει ενοχλητικές συνέπειες, ή κάποιος που αποφεύγει έναν πόνο που δεν παράγει καμιά απόλαυση;

Από την άλλη πλευρά, καταγγέλλουμε με δίκαιη αγανάκτηση και αντιπαθούμε αυτους που είναι τόσο απατεώνες και αποθαρρυνμένοι από τις γοητείες της ευχαρίστησης της στιγμής, τόσο τυφλωμένοι από την επιθυμία, που δεν μπορούν να προβλέψουν τον πόνο και τα προβλήματα που αναμένεται να προκύψουν. Και η ίδια ευθύνη ανήκει σε εκείνους που αποτυγχάνουν στο καθήκον τους λόγω της αδυναμίας της θέλησης, κάτι που είναι το ίδιο με το να λένε ότι συρρικνώνονται από τον κόπο και τον πόνο. Αυτές οι θήκες είναι απολύτως απλές και διακρίνονται εύκολα. Σε μια ελεύθερη ώρα, όταν η εξουσία επιλογής μας είναι απροσδιόριστη και όταν τίποτα δεν εμποδίζει το να είμαστε σε θέση να κάνουμε ό, τι θέλουμε καλύτερα, κάθε ευχαρίστηση είναι ευπρόσδεκτη και κάθε πόνος αποφεύγεται. Αλλά σε ορισμένες περιστάσεις και λόγω των αξιώσεων του καθήκοντος ή των υποχρεώσεων της επιχείρησης, συχνά συμβαίνει ότι οι απολαύσεις πρέπει να απορριφθούν και να γίνουν αποδεκτές οι ενοχλήσεις. Ο σοφός λοιπόν διατηρεί πάντα σε αυτά τα θέματα αυτήν την αρχή της επιλογής: απορρίπτει τις απολαύσεις για να εξασφαλίσει άλλες μεγαλύτερες απολαύσεις, αλλιώς υπομένει πόνους για να αποφύγει χειρότερους πόνους.